နှစ်ယောက် ထဲပဲသိတာပါ

နှစ်ယောက် ထဲပဲသိတာပါ

ကျွန်တော်နှင့်မထား”ကျနော် နှင့် မထား “ကျနော့်အိမ်က လုံးချင်း တိုက် အိမ်လေးပါ။ တော်တော်လေးလည်းကျယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက သိပ်မရှိ ဘူးဗျ။ ကျနော့် အဖေ ရယ် ၊အမေ ရယ်၊ ကျနော် ရယ်၊နောက် ကျနော့်အမေ ရဲ့ တပည့် မထား ရယ်၊နောက် အိမ်ဖော် အဒေါ ်ကြီး ဒေါ ၤတင် ရယ်၊ (အမည်အားလုံးပြောင်းထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။)စုစုပေါင်းမှ ၅ ယောက် ထဲပါ။ခြံစောင့်လင်မယားတော့ရှိတယ်။ကိုထွန်းခင် တို့လင်မယားလေ။ခြံထောင့်မှ သပ်သပ် အိမ်ဆောက်ပီးနေပါတယ်။နေ့ဘက် ဆို အဖေ ကလည်း သူ့ ကုမဏီ ကို သွား၊အမေ နဲ့ မထား နဲ့ လည်း ရွှေဆိုင် သွား၊ကျနော် လဲ ကျောင်းသွားပေါ့။အိမ်မှာ အရမ်းပျင်းဖို့ကောင်းပါတယ်။ကျောင်းကပြန်ရင် တော့ အခန်းထဲအောင်းပီး ဂိမ်းဆော့၊တီဗွီကြည့်၊စာလုပ်၊ ဒီလိုပါပဲ ၊။တခါတေလေ အော ကားကြည့်ပေါ့။(တခါတလေ မဟုတ်ဘူး အမြဲ ပဲ…ဟီး….ဟီး……)ကြည့်ပီး ဖီလင်တက် လာရင် သိတယ်မလား ထုံးစံ အတိုင်း ဟန်းပလေး ပေါ့။

ကဲ့….စလိုက်ကြရအောင်ဗျာ။ပထမ ဆုံးပြောရမှာက မထားရဲ့ အကြောင်း ပေါ့ဗျာ။မထား ဆိုတာ ကျနော့် အမေ ရဲ့ တပည့် လေ။ငယ်ငယ်ထဲက မွေးစား ထားတယ်ပြောတာ ပဲ။ကျနော်မမွေးခင် ထဲကပေါ့။မထားရဲ့အသက် က ကျနော့ ထက် ၁၀ နှစ်လောက် ကြီးတယ်။မထား ကို အမေ မွေးစားထားတာဆိုပေမဲ့ ကျနော် နဲ့ မောင်နှမ လိုတော့ မနေ ဘူး။သူငယ်ချင်းလိုပါပဲ။ကျနော် ငယ်ငယ် တုန်းက ဆို မှတ် မိသေးတယ် ၊လူလစ်ရင် ကျနော့် လီး ကိုလက်နဲ့လိုက် ဆွဲ လို့ ထွက်ပြေးရသေးတယ်။မိရင် ညှစ် တယ်။ေနောက်ပိုင်း ကျနော် လဲ ဘယ်ရမလဲ သူ့ နိ့ ကို လက် နဲ့ ပြန် ဆွဲ တာပေါ့။ခု နည်းနည်း အရွယ်လေး ရောက် လာတော့ မှ သိပ်မစတော့တာ။သူကအပျိူ ကြီးလုပ်မယ်တဲ့ဗျာ။ယောက်ကျားမယူဘူးတဲ့။ဘာစိတ်ကူး လဲတော့ မသိဘူး။မထားက အသားဖြူဖြူ ၊နဲနဲ၀ တယ်။အရပ် လဲ မြင့်တယ်။တိုတိုပြောရင် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ပေါ့။

သူ့ကိုအမေ ကတော်တော် ယုံ ပါတယ်။အမေ အရမ်းစိတ်ချ ရတဲ့ လူ ပေါ့ဗျာ။ ရုပ် က အချော ကြီးမ ဟုတ်ပေ မဲ့ မထားက ကြည့်ပျော် ရူ့ ပျော် လောက် ပါတယ်။စီးပွားရေး နဲ့ ပက်သက် ရင မထား တကယ်တော် ပါတယ်။လုပ်ငန်း နဲ့ ပက်သက် ပီးစီမံခန့် ခွဲ့ တာ တွေ ဘာတွေ ဆို ရင် လုံး၀ အကွက် စေ့ ထောင့်စေ့နေတာပဲ။ဒါပေမဲ့ ကျနော်က တော့ မထား က ဒါ ဆို ကျနော် ဟိုဟာ ပဲ။အဲ့လို လုပ် လိုက်ရမှ ကျေ နပ်တာ။ အမေ က သူ့ကို အရမ်းယုံနေတော့ ကျနော့် မျက်စိ ထဲ မှာ ခပ်နောက် နောက် ဖြစ်နေတာပေါ့။ ကျောင် းပိတ် ရက် အတွင်း မှာပဲ။ဘယ်လ လဲတော့မမှတ် မိတော့ ဘူး။အမေ့ မိတ်ဆွေ တယောက် မင်္ဂလာဆောင် တဲ့ ဗျာ။မန်းလေး မှာတဲ့။အဲ့ ဒါ အမေ က ရန်ကုန် မှာ အလုပ် တွေ ရှိ တယ်ဆိုပီးမထားကို လွတ် တယ်။ မထားက သူတယောက် ထဲ ဆို မသွား ဘူးတဲ့၊ကျနော် ကိုဘာ ခေ ါ ၤသွားမယ်တဲ့။ကျနော်လဲ ထုံးစံတိုင်းငြင်းတာပေါ့။

မလိုက်ချင် ဘူး၊ဘာညာပေါ့။အမေ က ဘာအလုပ် ရှိ လို့ လဲ မေးရော ပေးစရာ အဖြေ ကမရှိဘူး။ကျောင်းကလဲ ပိတ်ရက် ဖြစ်နေတယ်လေ။နောက် ဆုံးအမေ က မိန်းကလေးတယောက်ထဲ ခရီးဝေးလွတ် လို့မကောင်းဘူးသားရယ် လိုက် သွား ဆို ပီးပြောတော့ မှ နောက် ဆုံး လိုက် သွား လိုက်ရတယ်။နောက်နေ့မနက် လေယဉ် နဲ့ ရန်ကုန်က နေ မန်းလေး ရောက်လာတာပေါ့။မန်းလေး ရောက်ရောက်ချင်းအဲ့ဒီ့ အမေ့ မိတ်ဆွေ အိမ် ကိုရောက် တယ်။အဲ့ဒီ့ မှာ ကျနော့်ရင် ထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ နတ်သမီးလေးနဲ့ တွေ့တာပဲဗျာ။နောက် စုံစမ်းကြည့်တော့ ် အမေ့ မိတ်ဆွေ ရဲ့ သမီးတဲ့ဗျာ။ခု မင်္ဂလာဆောင် တာ သူ့ အကိုတဲ့။တော်တော် လှ တယ်ဗျာ။တကယ့်ကိုလှတာ။မြင်မြင်ချင်းချစ်မိတာ ဒါမျိူး လားမသိဘူး။ မျက်လုံးထဲက လုံးဝမထွက်တော့ဘူး။အဲ့ဒီ့အိမ်မှာ ပဲ တည်းတာဆိုတော့ သူ့ကို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ရဖို့ ချောင်းနေတာပေါ့ဗျာ။

ကံကောင်းစွာနဲ့ ည၈ နာရီလောက်မှာပဲ ဝရန် တာ မှာ သူထွက်ရပ်နေ တာတွေ့ တော့ ကျနော် လဲ လမ်းလျောက် သလိုလို ဘာလိုလို နဲ့ သူအနားရောက် သွားတယ်။နောက် သူ့ကို စကားစ ပြောတာပေါ့။ညဘက်ဒီမှာ ပူတယ်နော် လို့။သူ က ကျွန်တော့ဘက် လှည့်ကြည့်ပီး အင်းတဲ့။နောက် ဘာ ညာကွိ ကွ တော်ကီ ပွားကြည့်တာ ပေါ့။သူနာမည်က လွင်မာ တဲ့။ပြင်ဦးလွင်မှာဘော ဒါ တက် နေတာတဲ့။ခုမှ ၁၀ တန်း တဲ့။ဒီနေ့ အကို့ မင်္ဂလာဆောင် ရှိ လို့ မန်းလေးခဏ ပြန်လာတာ တဲ့။မင်္ဂလာဆောင်ပီးရင် ပြင်ဦးလွင် ပြန် သွား ရမှာတဲ့။ကျနော်ကလဲ ကျနော့်စာအကြောင်းတွေ၊ ရန်ကုန်က အကြောင်း ဘာ၊ညာ ပေါ့။သူ စိတ်ဝင် စားမယ် ထင် တဲ့ အကြောင်း တွေ ရွီး လိုက် တာ သူနဲ့ ကျနော်တော်တော်လေးခင်သွားပါတယ်။နောက်ကျနေ ပီတဲ့ သူ သွားအိပ်တော့မယ်တဲ့။ကျနော်ကလဲ ရန်ကုန်ရောက်ရင်အိမ်လာလည် လေ လို ပြော တော့ သူက လာခဲ့မယ်တဲ့။

အော်…. အိပ်ရ မဲ့အခန်းအကြောင်းပြောရဦးမယ်။ အဲ့ဒီ့ အိမ်ရှင်က အားနာတဲ့ ပုံစံတဲ့ ကျနော် နဲ့မထား တို့ကို သမီး တို့မောင်နှ မ ၁ ခန်းထဲ အိပ် လို့ရမလားတဲ့။ဧည့်သည်တွေ များနေ တော့ အခန်းစီစဉ် ပေးဖို့အဆင်မပြေပုံ ပါပဲ။ကျနော်က ဘာမှ မပြောရသေးခင် မထားက ရပါတယ် တဲ့…။အဆင် ပြေသလို စီစဉ် ပါတဲ့။သောက်ပလုတ် တုတ် ။ဒီည သူနဲ့ တူတူအိပ် ရမယ်။ ထမင်းစားသောက်ပီး အိမ်ရှင်တွေ နဲ့ စကားပြောပီး ကျနော် တို့အိပ်ရမဲ့ အခန်းထဲ ကို သွားကြပါတယ်။ဟာ……ကုတင် ၁လုံး ပဲ ရှိတယ် ဂျ။မထားနဲ့ ကျွန်တော် ၁ခါ မှ ဒီလိုမအိပ် ဘူး ဘူးလေ။နဲနဲတော့ရင်ခုန်တာပေါ့။မထားကို ကျနော် က မထား နေ့တိုင်းပင်ပန်းတယ်မလား ၊ကျနော် တို့ဒီ ကို ရောက် တုန်းရောက် ခိုက် ပြင်ဦးလွင် သွားကြမလား၊ ဆိုတော့ မထားက အမေ ဆူ လိမ့်မယ်တဲ့။သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရတာ သွားချင် တဲ့ ပုံ တော့ပေါ ၤတယ်။အမေ ဆူမှာကြောက်လို့နဲ့ တူ တယ် ။ကျနော် က အမေကိုဖုန်းဆက်ပီး ပြောမယ် လေ၊မထားလဲ ပြော ပေါ့။၂ ယောက် လုံးသွားချင် တယ် ဆို ရင် တော့ အမေ ခွင့်ပြုမှာပါ ဆို တော့ သူ ခဏ တွေ ေ၀ သွားပီး။ မသွားချင်ပါဘူး ဟာတဲ့၊ရန်ကုန်မှာ အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ် တဲ့။

ကျနော် လဲ တော် တော် ပြောပါ တယ်။မရ ဘူး။ဇွတ်ငြင်းနေတယ်။ဘာကြောင့်လဲမသိ၊အပျိူ ကြီးတွေများ တခါတခါ တော်တော် ဇီဇာကြောင် တာပဲ။ကျွန်တော်လဲ ဘယ်လိုမှ ပြောမရ တော့ နဲနဲ ဘူ သွားတဲ့ ပုံ နဲ့ကုတင် ပေါ ၤမှာ ဝင် အိပ်လိုက်ပါတယ်။မထားကုတင် ပေါ ၤမှာထိုင်ပီး ကျနော် ကို သွားမယ် ဆိုရင် အမ စကားနားထောင်ရမယ် တဲ့။အံမယ်။ဒါမျိူးကတိဆိုရင် ၁၀ ခါ ပေးတာပေါ့။ပီးရင် ကိုယ်လုပ်ချင် သလို လုပ် တာပဲလေ။ဟိဟိ…..။နောက်တော့ မထား အိပ်တော့တဲ့။မီးပိတ်လိုက်တဲ့ ။ကျနော်လဲ မီးပိတ် ပီး အဲကွန်းကို အအေးဆုံးတင် လိုက်ပါတယ်။ကျနော် ကအအေးကြိုက်တဲ့လူလေ။

မထားကဘာလို့အဲယားကွန်းကိုအဆုံးထိတင်တာလဲ တဲ့။အရမ်းချမ်းတယ်တဲ့။ကျနော်ကလဲအမ ချမ်းရင် ကျနော်ဖက်ထားပေးမှာပေါ့လို့။ အပျိူ ကြီး ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ငြိမ်သွားတယ်။နောက် မအိပ်ခင် ဟိုစကားပြော ဒီစကားပြောနဲ့ ပေါ့။နောက်၁၅ မိနစ်လောက်လဲ ကြာ တော့ ချမ်းလာပီ ကွာ။အဲယားကွန်း ကို နဲနဲ ပြန်လျှော့ တဲ့။ကျနော်လဲ မထား နားကပ်ပီး မထားကို ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။မထားလဲ ဘာမှပြန်မပြောပါဘူး။မထားကိုဖက်လိုက်မိတဲ့အချိန်က စပီး ကျွန်တော့ရင် ထဲ မှာ အသိ တခုဝင် ရောက် လာပါတယ်။ငါ သူစိမ်း မိန်းကလေး တယောက် နဲ့ အိပ်ယာတခုထဲ ပေါ ၤ မှာတူတူ အိပ်နေ ရတာပဲ ဆိုပီးတော့ပေါ့။အဲ့လို အသိ ဝင် လာတာနဲ့ ကျနော့ လီးက မတ်ပီးတောင် လာတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ကျနော်လဲ ပြသနာ တက်မှာစိုးလို့ မထားကိုဖက်နေရာကနေ လက် ကိုပြန်ရုတ် လိုက်တော့ မထားက ဖက်ထားလေ တဲ့။ဒီမှာ ချမ်းတယ် တဲ့။

အောက်မှာလီးတောင်နေတာ သူမှ မသိပဲ။အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော် လဲ မထားကို ဆက် ဖက် ထား လိုက်တယ်။မထားရဲ့ မျက်နှာလေး က ကျွန်တော်ဘက် ကိုလှည့်လာတာနဲ့မထားရဲ့ ပါးလေး ကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။မထားက အံသြ သွားတဲ့ ပုံစံ နဲ့ ဘာလို့ နမ်းတာလဲ တဲ့။ရန်တွေ့တဲ့ ပုံစံမျိူးပေါ့။ကျနော် ချစ် လို့ နမ်းတာ လို့။အပျိူကြီး မမ ရင် ခုန် ပီး ရှက်သွားလား မသိဘူး။ဟို ဘက် ကို တခါထဲ ပြန်လှည့်သွားရော။ကျနော် နှလုံးက တော်တော် ကို တုန်နေ တာ ဗျာ။ဖွဲ့နွဲ့ ပီးပြောရင် ရင်ခုန်တာပေါ့။မထားက ဒီဘက် ပြန် လှည့်ပီး အိပ်တော့တဲ့။ကျနော်က အိပ်လို့မပျော် ဘူး အမ။အိပ်ယာပျောင်းအိပ်လို့ နဲ့ တူတယ်။ ကျနော် မထားကို သွေးတိုးစမ်းတဲ့အနေနဲ့ မထားကိုဖက်ထားတဲ့ လက် ကို အောက် နဲ နဲ လျှော့ချ ပီး မထားရဲ့ဗိုက် သား လေးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးကြည့်ပါတယ်။အရမ်းအရမ်းလဲမလုပ်ရဲဘူးလေ။နောက် ပြသနာတက်မှာစိုးလို့။မထားက ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ အခြေအနေ နဲနဲ ကောင်းတယ်ထင်တယ်ထမိန် ကြားထဲကို လက်လျှိူဝင်ပီး မထားဗိုက် ကို ပွတ်ပေးကြည့်ပါတယ်။အဲ့…။တွေ့ ပီ….။ အပေါက်လေး….။ မထားရဲ့ ချက်လေးပါ။

မထားရဲ့ ချက် လေး ကို စမ်းကြည့် ရင် မထားတော့အိပ်ပျော်သွားပီထင် ပီး မထားလို့ အသံ ခပ် အုပ်အုပ် လေးနဲ့ ခေါ် ၤလိုက် တော့ မထားက ဘာလဲ တဲ့။ပြန်ထူးတော့ကျနော်လဲ လန့်သွား တာပေါ့။ ဘာပြန်ပြောရမလဲမသိ ဖြစ်သွားတယ်။နောက်မှ မထား ရဲ့ ချက် ကလေး ကို လက် နဲ့စမ်း ထားတာသတိရတော့ ကျနော်က အမ ချက်ပေါ ၤမှာ ကျနော် လက် မှတ် ထိုးပေးလိုက်မယ်၊ပိုက် ဆံ ထုတ်လို့ ရတာပေါ့။ မထားက ကြောင် ပီး ဘာလဲ တဲ့။ ကျနော်က ချက် ပေါ ၤ မှာ လက် မှတ် ထိုးတော့ ချက် လက်မှတ် ပေါ့ လို့ပြောပီး ကျနော် ပဲ အရင် ရီလိုက် ပါတယ်။မထားလဲ လိုက်ရီ ပီး နင့်ယောက်ခမ ဘဏ် မှာပဲထုတ်လို့ ရမှာတဲ့။ကျနော် လဲ သူပြောတာကို အလိုက် သင့်လိုက် ရီပေးလိုက်ပါတယ်။ကျနော်စိတ်ထဲမှာသိလိုက်တာတော့တော်တော် အခြေအနေ ကောင်းနေပီ လို့ ထင်မိပါတယ်။ကျနော့်လီးက လဲတော်တော့်ကိုတောင်နေတာလေ။

မထားနဲ့ ဘေးမှာအိပ်နေတာဆိုတော့ မထားပေါင် ကို သွားထောက်မိနေတာပေါ့။မထားလဲ သိ လားတော့ မသိဘူး။ကျနော့်လက်က မထားရဲ့ ချက် အောက် ကို နဲနဲ ဆက်ဆင်းကြည့်တော့ မထားက ကျနော့်လက် ကို အမြန်မြန် ဖမ်းကိုင် လိုက်ပါတယ်။ပီးတော့ကျနော့ ဘက် ကို့လှဲ့ လိုက် ပီးဘာလုပ်ဖို့လဲတဲ့။ ကျနော် လဲ ဒီအခြေအနေရောက် မှ မထူးတော့ဘူး ထပ် စွန်းစားကြည့်တာပေါ့ လို့ဆုံးဖြတ် ပီး မထားကို အမ ဟိုဟာကို ကိုင် ကြည့်ချင်လို့လို့ပြောလိုက်တာပေါ့။ မထားက မကိုင်ရဘူး တဲ့ ၊အိပ်တော့တဲ့။ကျနော်က လဲ မထားနဲ့ ကျနော် နဲ့ ၂ယောက်ထဲပဲသိတာပဲ။ဘယ်သူမှသိတာမှမဟုတ်တာ။ခဏလေးပဲကိုင်ကြည့်ချင်လို့ ဆိုတော့ မထား က မကိုင်ရဘူး တဲ့။ရှက်စရာကြီးတဲ့။ကျနော်က အော်…. မထား ကရှက်နေတာလား၊ဒါဆို မထားအိပ်ပျော် သွားတဲ့ အချိန် ကြမှ ခဏလေးကိုင် ကြည့်မယ်နော် လို့ ပြောတော့ မထားက လူဆိုးလေး တဲ့၊ပြောလို့လဲ မရဘူး တဲ့။ငါ ဒီည မအိပ်တော့ဘူးတဲ့။ကျနော် လဲ ပြန် ပီးတော့ မထားကိုပြောလိုက်တယ်။ကျနော် လဲမအိပ်ဘူး လို့။မထားအိပ်မဲ့ အချိန်ထိစောင့် မယ်လို့။အဲ့လိုပြော ပီးတော့ ၂ယောက် သားတိတ် ဆိတ် သွားပါတယ်။

စကားလည်းဆက်မပြောဖြစ်တော့ဘုူ။၁၅ မိနစ်လောက်နေတော့မထားကို အကဲခတ်မိတာ အိပ်ချင်နေတဲ့ပုံပဲ။နောက် ၁၀ မိနစ်လောက်နေတာ့မထား လို့ တိုးတိုးလေး ခေါ ၤလိုက်တယ်။မထားကပြန်မထူး ဘူး။အိပ်ပီးထင်တယ် ဆို ပီး မထား ရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ထမိန် ပေါ ၤကနေကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။မထား တချက် တွန့်သွားတယ်။ ကျနော်ကလန့်သွားတာပေါ့။မထားနိူးသွားတာလားလို့။နိူးတော့မနိူးသေးဘူး။မထားရဲ့ အဖုတ် လေးကို ထမိန်းအပေါ ၤကနေ ပဲ ပွတ်ပေးနေတယ်။ကြားဖူးသလောက် အပျိူတွေ ဆောက်ဖုတ် မှာ အမွှေးတွေ ပေါက် ကြတယ်တဲ့။မထားကြတော့ အမွှေးမပေါက် တဲ့ ပုံပဲ။ထမိန်ပေါ ၤက ကိုင်ကြည့်တော့အဖုတ်ကေချောနေတယ်။သေချာသိအောင့်ထမိန် ကို တခါထဲ လှန် လိုက် ပီး မထားရဲ့ ဆောက်ဖုတ် လေးကို ကိုင်ကြည့်တော့မှ အမွှေးကတော့ မပေါက်ဖူးနဲ့ တူတယ်။ပြောင်နေတယ်။ချောနေတာ က မထားရဲ့ အဖုတ်ကြားထဲကနေ ချွဲကျိကျိ အရည်တွေထွက်နေလို့ ချောနေတာ။အော်…..။ကျနော် သိသွားပီ။မထား မအိပ်သေးဘူး။အိပ်ချက်ယောင်ဆောင်နေတာလေ။ မထား မအိပ်မှန်းသိတာနဲ့ မထား ရဲ့ ထမိန်းကို ကွင်းလုံးချွတ် လိုက်ပါတယ်။

အောက်က ဆက်စပိုင်နာလေးကို လဲ မရရ အောင် ဆွဲ ပီးချွတ် လိုက်ပါတယ်။မထားလား။မနိူးတော့ဘူးလေ။အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့သူ မဟုတ်လား။ မထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုကြည့်ပီး အောကားတွေထဲက လို ဘာဂျာမုတ်ပစ်လိုက်ချင်တာ။ဒါပေမဲ့ နဲနဲ ရှိန်နေသလိုဖြစ်နေတယ်။မထားရဲ့ အပေါ် ၤ ပိုင်း အိမ်းကျီ ရော ဘောလီ ပါ မရရအောင် ခက်ခက် ခဲခဲ ချွတ် လိုက်ပါတယ်။မထားတယောက်တော့ လုံး၀ က မိမွေးအတိုင်းပကတိ အနေအထားဖြစ်သွားပီလေ။ မထားရဲ့လုံးဝိုင်းနေတဲ့နို့သီး ခေါင်းလေးတွေကိုနိ့ဆာနေတဲ့ကလေးတယောက် လိုမျိူးကောင်းကောင်းကြီးစုတ်လိုက်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုချေလိုက် နဲ့ ။ နို့အုံတခု လုံးကို နယ် လိုက် လုပ်ပေးတော့ မထားဆီးကနေ ညည်းသံသဲ့သဲ့ လေးကြားလိုက်ရတော့ ကျနော် စိတ်ထဲမှာပိုရဲတင်းလာသလိုမျိူးပဲ။အောက်ဆင်းပီး မထားရဲ့ အမွှေး မပေါက် တဲ့ ဆောက်ဖုတ် ပြောင်ပြောင် ကြီးမှာ တော့ အရည်တွေကြနေတာ ရေတံခွန်ကနေ ရေတွေစီးကြ နေတဲ့အတိုင်းပဲ။ကျနော်လဲ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ ကွာ ဆိုပီး မထားရဲ့ အဖုတ် လေးကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

မထားရဲ့စောက်စိလေးကို အရင်စ စုတ်ဖို့ စောက်စိ လေးကို လိုက် ရှာတာ ဟိုးအထဲရောက်နေတယ်။ မထားက နဲနဲဝတော့ စောက်ဖုတ်အသားတွေကပြည့်နေတော့ စောက်စိ လေးက အထဲရောက်နေတာပေါ့။ မထားရဲ့ စောက်စိ လေးကို စစုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့မထား ဖင်ပါကော့တက်သွားပါတယ်။လျှာဖျားလေးနဲ့ စောက်စိလေးကို ပွတ် ကစားတော့ မထား လုံးဝဟန်ဆောင်လို့မရတော့ပါဘူး။မထားရဲ့ညည်းသံတွေကလဲ တစစ ကျယ်လာပါတယ်။ကျနော် မထား ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို၁၅မိနစ်လောက် အားရပါးရ ဘာဂျာပလေးလိုက်တာ မထားက စကားပြောလာပါတယ်။ေမောင်လေးတဲ့ တော်ပီတဲ့ ၊ကျနော့်ကို တားလို့မရမှန်းသိတော့ သူက ဒီနေ့ တော်တော့လေကွာတဲ့။သူများအိပ်ယာပေါ် ၤမှာအရည် တွေပေကုန်ပီ တဲ့။သူတို့သိသွားကြမယ်တဲ့။နောက်နေ့ပြင်ဦးလွင်သွားမှ ပဲဆက်လုပ်တဲ့။လိမ်မာတယ်နော် တဲ့။ကျနော် ကလဲ သူပြောတာ မှန် တာကြောင့် ပြင်ဦးလွင်ရောက်ရင် တကယ်နော် လို့ဆိုတော့ ၊မထားက ကတိ တဲ့။မထားတော့ ကျနော်လျှာ နဲ့ အစွမ်းပြလိုက်တာတော်တော် ကြွေသွားတယ် ထင်တယ်။

အဲ့ဒါ နဲ့ကျနော် လဲ မထားဘေးမှာပြန် လှဲအိပ်လိုက်တာပေါ့။ပီးတော့ မထား ကို ကျနော့် ဟာလေး ကိုင်ကြည့်ပါလားဆိုတော့ မထားက ဟာ……မကိုင်ချင်ဘူးတဲ့။သူ့ လက်ကလေး တွေ ကို ယူပီးကျနော့်လီးပေါ ၤတင်ပေးလိုက်တော့သူက ကိုင်ကြည့်ပါတယ်။ပြီးတော့သံချောင်းကြီးကြနေတာပဲတဲ့။မာမာတောင့်တောင့် ကြီးတဲ့။အဲ့ဒါ ကျနော်က မထားရဲ့ စောက်ဖုတ် အပေါက်လေးကိုလက်နဲ့ ကိုင်ကြည့်ပီး တော့ ဒီ အချောင်းကြီးနဲ့ဒီအပေါက် လေးထဲကို ဆန့်ပါ့မလားဆို တော့ မထားက ပေါက်ကရတွေ တဲ့။သွား……အိပ်တော့တဲ့။ဒီတခါတော့ မထားစကားကိုနာထောင်လိုက်ပါမယ်။အိပ်ပီဗျာ………..။ နောက်နေ့ မနက် ကျနော်အိပ်ယာက ထ တာ နဲနဲ နောက်ကျသွားတယ်။၈ နာရီခွ ဲလောက်မှ နိူးတယ်။မထားကျနော့်ကို လာနိုး တယ်။အိပ်ပုတ် ၊ထတော့ တဲ့။ကျနော် ကလဲ နိူးနိူးချင်းမထားရဲ့လက် ကလေးကို ဖမ်းဆွဲပီး ကျနော့်ရင် ခွင် ထဲ ကို မထားရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ဆွဲ ပွေ့ ပြီး ချစ်လား လို့ မေးလိုက် တော့ မထား ကဘာမှ ပြန် မပြောဘူး။ကျနော်လဲ မထား နှတ်ခမ်းလေး ကိုအားရပါးရ ကစ်စင် ဆွဲ လိုက် တယ်။ မထားက သွားလဲမတိုက်ရသေးဘူး။အာပုတ်ကြီးနဲ့။ညစ်ပတ်တယ်တဲ့။အဲ့ဒါနဲ့ကျနော် က ရွံလို့လား ဆိုတော့၊မထားက မရွံပါဘူး တဲ့။ဘာဖြစ် လို့လဲ လို့ ကျနော်ကမေးတော့ နားနားမှာ ကပ် ပီးတိုးတိုးလေးပြောတယ်၊ချစ်လို့တဲ့။ မနက် ရေမိုးချိူး မနက်စာ စားပီး အမေ့ဆီကိုဖုံးဆက်တယ်။

၂ယောက် လုံးပြင်ဦးလွင်သွာချင်တယ် ဆို တာနဲ့ သဘောကောင်းတဲ့ ချစ်ေမေမေ က ခွင့်ပြု ုတယ်လေ၊အကြာကြီးတော့မနေနဲ့တဲ့။၄ရက်၅ ရက် လောက်ပဲ နေတဲ့။ဒီနေ့ နေ့လည် ဧည့်ခံပွဲပီးတာနဲ အဆင်သင့်ထွက်ဖို့ပြင်ဆင်ထားကြတယ်။ကျနော် ရော မထားရော ညားခါစ လင်မယားတွေလိုပါပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် အကြင်နာ တွေ ပြိ ုင် လို့ ပေါ့။လောက ကြီးက လဲနော် တော်တော် လှဲ့စားတတ်တာပဲ။မနေ့ကပဲသူငယ်ချင်းလို၊မောင်နှမ လိုနေကြတာ။ဒီနေ့တော့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်လို့။မင်္ဂလာပွဲ သွားပီ လက်ဖွဲ့ပေးတယ်။စားစရာသောက်စရာတွေ မြန်မြန်စားသောက် ပီး မန်းလေးကနေ ပြင်ဦးလွင်ကို ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ကားလေးနဲ့။ကားမောင်းတဲ့ဦးလေးကြီးက လဲ လေယဉ်မြန် မောင်းတဲ့ သင်တန်းတေ ဘာတွေ တတ်ထားလားမသိဘူး။တော်တော် မောင်းတာ ခဏလေး နဲ့ ပြင်ဦးလွင် ရောက် လာခဲ့ တယ်။ဟိုတယ်ကောင်းကောင်းတခုမှာ ၂ယောက်ခန်းတခန်းယူလိုက်ပီး အခန်းထဲဝင်ခါနီးမှ မထားက ကျနော့ကို တိုးတိုးလေးပြောတယ်။ေကြောက်တယ်တဲ့။ဘယ်သူ့ကိုကြောက်တာလဲ၊မေးတော့ကျနော့်ကို တဲ့။ကျနော်က လဲ မမထားကလေ ကိုယ်လုံး ကိုမှ အားမနာ ဘူး၊ကျနော့်ထက် ၂ ဆ လောက် ဝတာ ကို ကျနော့်ကို ဘာကြောက်ေနေတာလဲဆိုပီး ဖြေသိမ့်ပေးလိုက်တယ်။နောက် နှစ်ယောက်လုံးရေမိုးချိူး ပီး အနွေးထည်တွေ၊ဆွယ်တာတွေ သွားဝယ်ကြတယ်။

မထားနဲနဲစိတ်ပျော်သွားပုံရတယ်။ဟိုတယ် ပြန်ရောက်တော့ည၇နာရီ ထိုးခါနီးပီ။ကျနော် တို့လဲ စောစော စီးစီးထမင်းသွားစားလိုက်ကြတယ်။မထားေပျော် အောင် သူစားချင်တဲ့ ဟာတွေ ဘဲမှာကျွေးတယ်လေ။တရောက်နဲ့ရောက်ခွ ံကျွေးြကြတာ အရမ်းပျော်ခဲ့ကြပါတယ်။ စားသောက်ပီး ဟိုတယ် ပြန်ရောက် တော့ ည၈နာရီ ထိုးပီ။မထားက အဝတ်အစားတွေလဲနေတယ်။ကျနော်တော့ ဘာမှ လဲမနေတော့ဘူး။အရမ်းလဲအေးနေတာကိုစောင်ချူံနေလိုက်တယ်။မထားက အဝတ်အစားလဲပီးတော့ ကျနော့် ကို တယောက် ထဲ ကွေးနေတယ်ပေါ့။ဟိုဘက်တိုး အမ လဲ အရမ်းချမ်းတယ်တဲ့။အဲ့ဒါနဲ့ဂွမ်းစောင် အထူကြီးထဲမှာ ၂ယောက် လုံးကွေးပီး လာတဲ့ ကိုးရီးယားကားကိုကြည့်နေတယ်။မထားက တော့ ်ကိုးရီးယားကားကြည့်နေတာပေါ့။ကျနော်ကတော့ မထားကို ဘယ်လိုစရ မလဲချောင်းနေတာ။မထားက ကျနော် ချောင်းနေတာ သိလို့ပဲလား အေးလို တမင် အုပ်ထားတာလား တော့မသိဘူး။သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ကလေးတွေ နဲ့ အုတ်ထားတယ်။ခဏနေတော့ သူ့လက်ဖယ်တာ နဲ့ အသာလေး သူ့စောက်ဖုတ် လေးကို ကျွန်တော် အုတ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

ကျနော့်ဆီ ဘေးစောင်းတချက် လှည့်ကြည့်တော့ ကျနော် လဲ အရှက်ပြေရီ ပြပီး ချမ်းတယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်။သူက ဆက်ကြည့်နေပါတယ်။ကျနော် ကတော့ သူ့ဆောက်ဖုတ်လေးကို လက် ကလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ရင်း မထား ကို နားထဲ မှာတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။ချစ်ချင်တယ်လို့။မထားက ကျနော့်ကို ချစ်ပေါ့ တဲ့။ဘယ်သူက တားနေလို့ လဲတဲ့။စောင်ကိုခွာပီး။မထားရဲ့ ထမိန်းကို လှန် လိုက် တယ် ။မထားတော့ဒီည အလိုးခံရ မှာ သိလို့လားမသိ ဘူး။အောက်ကပင်တီတောင် မဝတ်ထားဘူး။ခုဏ လက်ကလေးနဲ့ကလိထားလို့ မထားစောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်လေးတွေ စို့ နေပီလေ။မနေ့ကမှောင်မှောင် မဲမဲ ထဲမှာ မထားရဲ့ ဆောက်ဖုတ်လေးကိုမမြင်ရဘူး။ဒီနေ့မီးချောင်းအလင်းရောင်ေအောက် မှာ ဆိုတော့မထားစောက်ဖုတ် လေးက ဖူးပီး ဝင်းမှဲ့နေတဲ့အသီးတလုံးအတိုင်းပါပဲ။အလင်ရောင် ထဲ မှာ ဆိုတော့ မထား ရှက်နေတယ် ။ ကျနော် တော့ မ ထားစောက်ဖုတ်ကိုမနေ့က လို မျိူး ဘာဂျာကောင်းကောင်းဆွဲ ပေးလိုက်တာ ၁၀ မပီး။တော်တော့ကွာ ၊တော်တော့။ကျနော် လဲ ပိုကောင်းအောင် လျှာဖျားလေးနဲ့ စောက်ဖုတ်နှတ်ခမ်းတွင်းသားထိ ဆွဲလျှက်ပေးလိုက်တာ ဆောက်ဖုတ် ထဲက နေ မီးတောင်ထိတ်ကချော်ရည် ပူတွေ ပန်ထွက် သလိုမျိူး မြင်မကောင်းအောင် ပန်းထွက် လာလိုက်တာ ကျနော့်မျက်နှာတွေ ဘာပေကုန် တယ်။မျက်နှာတွေပါပေကုန်တော့ မထားကျွန်တော့ကို တော်တော် အားနာသွားတယ် နဲ့ တူတယ်။

ကျနော်က တော့ အမြန် မြန် ရေချိူးခန်းပြေးပီး မျက် နှာ ကို သေချာဆေးလိုက်ရတယ်။ပီးတော့ မထားဆီ ပြန် လာတော့ ဆော်ရီ မောင်လေးရာ တဲ့၊ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရတော့ဘူး တဲ့။တောင်းပန်ပါတယ်နော်တဲ့။ကျနော်က လဲ တကယ်တောင်းပန် ချင် ရင်ကျနော့်ကိုလဲခုဏက လို ပါစပ် နဲ့လုပ်ပေး ဆို တော့ သူက မလုပ် တတ်ဘူးတဲ့။အဲ့ဒါဆို မမ ပါစပ်ဟ ဆိုတာ နဲ့ သူ့ပါစပ်ကိုဟ ထားပါတယ်။ကျနော်က ဘောင်းဘီချွတ်ပီး သူ့ပါစပ်ထဲ ကို လီးထိုးထဲ့ တယ်။လုံးဝမငြင်းရှာပါဘူး။မမ ရေခဲချောင်းစုတ်သလိုစုတ်ပေးထားလေ။။ ကျနော် လဲ ကောင်းကောင်း မထားရဲ့ပါစပ် ကိုကောင်းကောင်းလိုးပေးလိုက်တာအရမ်းဖီးဖြစ်ပီး ရှေ့ပြေးအရည်ကြည် လေးတွေထွက်လာတဲ့ထိပါပဲ။မထားက ဘာတွေ လဲတဲ့ ငံကျိကျိ နဲ့တဲ့။ကျနော်က အချစ်ရည်တွေလို့။တော်ပီမထားမစုတ် နဲ့ တော့ လို့ ဆို ပီး မထားရဲ့ ပေါင် ၂ လုံးကြားမှာဝင်ထိုင် ပီး မထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုကျနော့်လီး နဲ့ လျှောတိုက်ပီးပွတ်ပေးနေတော့ မထားမျက်လုံးလေးကမှေးစင်းသွားတယ်။မထားရဲ့ ပေါင် တုတ်တုတ်လေ တွေ ကို အားကုန်ဖြဲ ပီး မထားရဲ့ အဖုတ် လေးထဲကို လီးဒစ် မြုပ်ယုံလောက် သွင်းကြည့်တယ်။

မမ နာလား ဆိုတော့ သူက့ နဲနဲ နာတယ် တဲ့။ နောက်လက်တဆစ်လောက် သွင်းတော့ ထပ်သွင်းလို့မရတော့ဘူး။ တခုခုထောက်နေသလိုမျိူးပဲ၊ ကျနော် လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းလဲမသိတာနဲ့မထားကိုပဲမေးလိုက် တယ်။ မမထား ထပ်သွင်းလို့ မရတော့ဘူးလားလို့။ မထားကအားနဲနဲထဲ့ပီး ဆောင့်လိုက် တဲ့ မျက်လုံးမှိတ် ပီးမှိန်းနေရကနေပြန်ဖြေ တယ်။ ကျနော် လဲ ဆောက်ဖုတ်ဝကိုသေချာချိန်ပီးအားကုန်းတချက် ဆောင့်လိုက် တာ မထားခင်မျာ အံကို တင်းတင်းကြိတ် ပီး၊မျက်နှာကလေးတခါထဲ ရဲသွားတာပဲ။သူများတွေကြားမှာ စိုးလို့ထင်တယ် အသံတချက်မှ မထွက်ဘူး။ကျနော်လီးတန် အဆုံးထိ ဝင် သွားတော့မှ နာလိုက်တာမောင်လေရယ်တဲ့. ကျနော် လဲဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် လေး ဆောင့်ပေးနေတယ်။၅မိနစ်လောက်ထိ။မဘယ်လိုနေသေးလဲ လို့မေးတော့ ဘာမှ ပြန်မဖြေတော့ ဘူး။လုံး၀ ဇိမ်တွေ့သွားပီနဲ့တူ တယ်။

တဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုးနေရင်က နေ မြန် မြန် ဆောင့် တော့ မမထားကောင်းနေတဲ့ ပုံပါပဲ။သူ့စောက်ဖုတ်လေး ကို တချက် ငုတ်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော် လန့်သွားတယ်။သွေးတွေ အများကြီးပဲ။မမထား သွေးတွေ ထွက်နေတယ် သိလား ဆိုတော့၊သိတယ်တဲ့။အမ ရဲ့ အပျိူရည် ကို မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျနော့ ခေါင်းကို ွ အိပ်ချင်ယောင်မဆောင်တော့ပဲ မောင်လေးကိုပေးလိုက် ရ လို့ ကျေနပ်တယ်တဲ့။ ခပ်မှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးနေရာကနေမြန်မြန်လေးဆောင့်ပေးလိုက်တာ မိနစ် ၂၀ လောက် ကြာတော့ သူ ရော ကျနော် ရော ပြိုင် တူပီးကြပါတယ်။၂ ယောက် လုံးပီးတော့ ကျနော် ကမေးလိုက်တယ် မမထား။ကျနော် ကို ချစ်လား ဆိုတော့ အရမ်းချစ်တယ်တဲ့။ဒါဆိုခဏလေးနော်ဆိုပီး ကျနော် တစ်ရူး ယူပီး မထား အဖုတ်မှာ ပေနေတဲ့ သွေးတွေ ရော သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကထွက် တဲ့ အရည် ရော။

ကျနော့် လီးက ထွက်တဲ့ အရည်တွေရော ကြင်နာယုယ စွာ သုတ်ပေးလိုက် ပါတယ်။ မထား အဖုတ် က နီးရဲ ပီးရောင် ကိုင်နေသလိုလို ပါပဲ..။အဲ့ဒီ့ ညက ည၂ နာရီခွဲ ထိ လိုးကြပါတယ်။၆ချီ လောက် ရှိမယ်။နောက်နေ့တွေ ကြတော့ ထမင်းစားချိန်ကလွဲ ပီးတချိန်းလုံး ဆွဲ တာ။ပြင်ဦးလွင်ရောက် ပီးဘယ်မှ မသွားဖြစ်ပါ။တည်းခို ခန်းမှာ တနေကုန်တညလုံး မမထားနှင့် ၂ယောက် ထဲ ကြားဖူးသမျှလိုးနည်းပေါင်းစုံကို စမ်းလိုက် အသစ် ထွင်လိုက် နဲ့။မမထားတော့ ကျနော် လုပ် သမျှအကုန် လုံးခံရှာပါတယ်။ပြင်ဦးလွင် မှာ ၅ရက် နေခဲ့ တယ်။အဲ့ဒီ့ ၅ရက် မှာ မမထားနဲ့ အကြိမ်၅၀ ကျော်လောက်လိုးခဲ့ပါတယ်။ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ မထားကထုံးစံ အတိုင်း မိုးလင်းတာ နဲ့ ဆိုင်သွား မိုးချူပ်မှ ပြန်ရောက် တော့တွေ့ချိန် နည်းသွား တယ်။ဒါပေမဲ့ ကျနော့်လျှာစွမ်းကိုကြွေ နေတဲ့ မထားတော့ညဘက် လူတွေ အားလုံးအိပ် ပီ ဆိုရင်တော့ ကျနော့်အခန်းထဲ ရောက်ရောက် လာပီး အလိုးခံ တယ်လေ။နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။၁ပတ်မှာ ၃ ရက်လောက်ကတော့ ကျနော့် ဆီ ရောက်လာတတ်ပါတယ်။ပြီး။

အထာပိုင်တဲ့ မမများ

မောင်ဇော်အိပ်ယာကနိုးတော့ မနက် (၈)နာရီခွဲကျော်နေပြီ ကျူရှင်မရှိတာနဲ့ အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မနက်စာစားဖို့ထမင်းစားခန်းထဲဝင်တော့ မနီလာက ဟင်းချက်နေတယ်။ မောင်ဇော်ကော်ဖီတစ်ခွက်ဖျော်သောက်ရင်း စိတ်ဝင်စားစရာမြင်ကွင်းတစ်ခုတွေ့လိုက်တယ် နီလာတစ်ယောက် အင်္ကျ ီနဲ့ဂါဝန်ထွဲထားတဲ့ ဂျင်းဝတ်စုံဖါးဖါးကြီးဝတ်ထားတယ်။ အဲဒီဂျင်းဝတ်စုံက ကြယ်သီးတွေ တစ်လုံးနဲ့တစ်လုံး တော်တော်ကျဲတယ်။ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ နီလာလည်း ဘရာစီရာဝတ်မထားဘူး ……။ မောင်ဇော်ကော်ဖီသောက်ရာကနေ ဘေးတစောင်းနဲ့ခုံမှာထိုင်ပြီး ဟင်းရွက်လှီးနေတဲ့နီလာ……… လူကလည်းရှေ့ခပ်ငိုက်ငိုက်၊ ဂျင်းအင်္ကျ ီအသားကလဲမာမာ၊ ကျယ်သီးကလည်းကျဲကျဲဆိုတော့ …….. ဘေးကထိုင်ကြည့်နေတဲ့ မောင်ဇော်တစ်ယောက် သူ့အစ်မဖြစ်သူနီလာရဲ့နို့တစ်လုံးကို ကျယ်သီးနှစ်လုံးကြားဟနေတဲ့နေရာကနေ အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ ဖွားဖက်တော်လဲထောင်လာပါလေရော…. ကြည့်လို့ကောင်းနေတုန်း နီလာဆတ်ခနဲဆို မောင်ဇော့ဘက်လှည့်လိုက်တယ်။ သူခိုးလူမဖြစ်သွားလို့ မောင်ဇော်လန့်သွားတယ်။ …….

နီလာက မောင်ဇော့ကို “နင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ” မောင်ဇော်က “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး” နီလာက “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးလုပ်မနေနဲ့ စားပြီးရင်ငါ့ကိုနည်းနည်းလာကူဦး ဒီနေ့ညအိမ်မှာ ဟော့ပေါ့လုပ်စားကြမယ်။” “ဘယ်သူတွေပါမှာလဲ” “ငါရယ်၊ နင်ရယ်၊ ဖြူဖြူမောင်ရယ်၊ ဝေဝေခိုင်ရယ်ပေါ့” မောင်ဇော်က “ သူတို့နဲ့ ငါမှသိပ်မခင်တာ” နီလာက “နောက်တော့ခင်သွားမှာပေါ့ ….နင်ကလည်း… လာစမ်းပါ ။ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေက ချောလည်းချောပါတယ်။ ခင်လည်းခင်တတ်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ ငါတို့ဘီယာတွေလည်းသောက်ကြမယ်လေ။ ဖြူဖြူမောင်တို့နှစ်ယောက် အခုပဲဒဂုံစင်တာမှာ ဘီယာသွားဝယ်ကြတယ်။“ ဘီယာဆိုတဲ့အသံကြောင့် မောင်ဇော် ခေါင်းထောင်သွားတယ် ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ….. ဟော့ပေါ့နဲ့ ဘီယာ နှစ်ခုစလုံးမောင်ဇော့အကြိုက်တွေပဲလေ။ ……. မောင်ဇော်က “ကောင်းတယ်…. ငါလည်းပါမယ်….. ဒါပေမဲ့ နင့်သူငယ်ချင်းတွေပြောထားနော်… ငါ့ကိုမစနဲ့လို့” နီလာက “ အေးပါ …. ကဲလာ ဒါတွေရေသွာဆေး၊ ပြီးရင်ရေခဲသေတ္တာထဲကပုဇွန်ထုတ်ခဲ့” မောင်ဇော်တစ်ယော် ဘီယာနှင့် ဟော့ပေါ့ဆိုသော မျက်နှာများကြောင့် နီလာခိုင်းတာတွေကို တကုတ်ကုပ်ကူလုပ်နေပါတော့သည်။

ည ….. ဖြူဖြူမောင်၊ ဝေဝေခိုင်၊ နီလာနှင့် မောင်ဇော်တို့ (၄) ယောက်…. ဘီယာသောက်ပြီးဟော့ပေါ့စားနေကြသည်။ ဖြူဖြူမောင်တို့ဝယ်လာတဲ့မြန်မာဘီယာသံဗူးနှစ်ဖါကိုဖေါက်ပြီး သောက်ကြတယ်။ တစ်ယောာက်ကိုဘီယာနှစ်ဘူးစီလောက် ဝင်သွားတော့ အားလုံးရီတီတီဖြစ်လာတယ်။ မောင်ဇော်နဲ့ ဖြူဖြူမောင်တို့သူငယ်ချင်းတတွေလည်း ပိုပြီးရင်းနီးလာတယ်။ ဘီယာ သုံးဗူးစီလောက်လဲဝင်သွားတော့ ဟော့ပေါ့လည်းစားလို့ပြီးသွားပြီ …… အားလုံးရီတီတီနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နောက်တာ ပိုပြီးအတင့်ရဲလာတယ်။ ဖြူဖြူမောင်က “ငါတို့ဖဲရိုက်ကြရအောင်” နီလာက “ကောင်းသားပဲ”ဆိုပြီးဖဲထုတ်သွားယူတယ် ….. နောက် …. “အိမ်ရှေ့ကြီးမှာမကောင်းဘူး ငါ့အခန်းထဲမှာဆော့မယ်”ဆိုပြီး မီးဖိုထဲက လဘက်ရည်ပန်းကန်လေးတစ်ချပ်ပါယူပြီးအခန်းထဲ ဦးဆောင်ဝင်သွားတယ်။ နောက်က ကျန်တဲ့သူတွေလိုက်ဝင်ကြတယ်။ တစ်ယောက် ဘီယာတစ်ဗူးစီလဲဆွဲလာတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နီလာ့ကုတင်ဘေးမှာ ဆောင်တစ်ထည်ကိုကျကျနနခင်း ပန်းကန်လေးကိုအလယ်ချလိုက်တယ်။ မောင်ဇော်က ဖဲဝိုင်းထဲဝင်ထိုင်ရင်း နီလာ့ကုတင်ခြေရင်းမှာလွှားထားတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသုံးထည်ကို သေချာကြည့်နေတယ်။

ဝေဝေခိုင်က မြင်သွားပြီး “ဟဲ့ကောင်လေး ဘာတွေစိတ်ဝင်စားနေတာလဲ … အဲဒိဘောင်းဘီသုံးထည် ဘယ်သူ့ဘောင်းဘီတွေလဲဆိုတာ မှန်အောင်ပြော … မှန်ရင် မှန်တဲ့သူကနင့်ကို အဲဒိဘောင်းဘီဝတ်ပြမယ်။ ” မောင်ဇော်က “ ဟာ… အစ်မကလည်း ” ဖြူဖြူမောင်က ဘောင်းဘီအပြာလေးတစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး “အဲဒါဘယ်သူ့ဘောင်းဘီလဲ” လို့မေးတယ် မောင်ဇော်ရှက်လို့ခေါင်းငုံ့နေတယ်။ နီလာက “ဖြေလိုက် ငါ့မောင့် အဲဒါမှနင်သူတို့ဖင်တွေမြင်ရမှာ၊ နင်တီဗွီထဲမှာကြည့်ကြည့်နေတာတွေက အရုပ်တွေအခုတွေ့ရမှာတွေက အစစ်တွေနော်” မောင်ဇော်က မရဲတရဲနဲ့ “မဝေဝေခိုင်ဟာ” လို့ဖြေလိုက်တယ်။ ဝေဝေခိုင်က “မောင်လေးမှားပါတယ်ရှင်” တဲ့ ……. နောက်ဖြူဖြူမောင်က ဘောင်းဘီ အနက်လေးတစ်ထည်ကို ထောင်ပြလိုက်တယ်။ မောင်ဇော်က “မဖြူဖြူမောင်ဟာ” မှားပါတယ် ….. ကဲနောက်ဆုံအထည်ပါဆိုပြီးဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကိုထောာင်ပြတယ်။

မောင်ဇောဒီဘောင်းဘီကိုကောင်းကောင်းသိတယ် မမနီလာရဲ့ဘောင်းဘီ ရေချိုးခန်းထဲမှာလှန်းထားတာ ဟိုတစ်ခါက သူတွေ့ဖူးတယ်။ မောင်ဇော်ဖြေလိုက်ပါပြီ “မမနီလာဟာ” ဖြူဖြူမောင်က “မှန်ပါတယ်ရှင်” ….. နောက် … “ကဲနီလာရေဝတ်ပြပေတော့” မောင်ဇော်သာမာန်အတိုင်းဆို အဲဒိလိုပြောဖြစ်မှာမဟုတ်ပေမဲ့ ဘီယာသုံးဗူးလောက်ဝင်ထားတော့ သိပ်စဉ်းစားမနေပဲဖြေလိုက်တာပါ။ နီလာက “ဒုက္ခပါပဲ ပေးဘောင်းဘီ” ဆိုပြီး ထဘီကိုပါးစပ်နဲ့ကိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီးကိုအရင်ချွတ်လိုက်တယ်။ နောက် ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကု ထဘီစွပ်လျှက်နဲ့ ဝတ်မယ်လုပ်တော့… ဖြူဖြူမောင်က “ဒီလိုမရဘူးလေ ….. ထဘီချွတ်ပြီးဝတ်ရမှာ“ ဝေဝေခိုင်ကလည်း “ဟုတ်တယ် အဲလိုဘယ်ရမလဲ ချွတ်ပါချွတ် ” လို့ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သားနီလာ့ထဘီကိုဝင်းချွန်ကြတယ် နီလာတစ်ယောက်ဖင်တုန်းလုံးလေးဖြစ်သွားကော ။

မောင်ဇော်ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းကိုအကြောင်သားနဲ့ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ရင်တွေလည်းတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လို့ သူ့အစ်မဖင်ကို အခုမှ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း သေချာမြင်ဖူးတော့တယ်။ lc .မောင်ဇော်တစ်ယောက် သူ့အစ်မ နီလာရဲ့ဖင်ကို မျက်လုံးကျွတ်မတတ်ငေးနေတယ်။ နီလာကရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ဘောင်းဘီလေးကို စွတ်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီဝတ်ပြီးသွားတော့ ဘေးမှာပုံကျနေတဲ့ထဘီကိုကဗျာကယာကောက်ယူလိုက်ပြီး နီလာက “ကဲကဲဝိုင်းစရအောင် ” ဆိုပြီး မောင်ဇော့်ဘေးမှာဝင်ထိုင်၊ ဖဲထုတ်နှစ်ထုပ်ကို စပြီး ကုလားဖန်ထိုးပါတော့တယ်။ ကျန်တဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လဲဝင်ထိုင်ပြီး ဝိုင်းစလိုက်ပါတယ်။ စစချင်း ပိုကာဒေါင်းကြတယ်။ ပိုက်ဆံဖဲ ၅၀ ၊ ဒေါင်းကြေး ၁၅၀ နဲ့ …… နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ဖြူဖြူမောင်က “ပိုက်ဆံကြေးဆော့ရတာပျဉ်းစရာကြီးကွာ“ ဝေဝေခိုင်က “နင်ကအလကားကြေးဆော့ချင်လို့လား“ ဖြူဖြူမောင်က “ ငါတို့ ပိုကာ ဆော့ရအောင်လား၊ မောင်လေး ခင်မောင်ဇော် … ဘယ်လိုလဲကျောက်လား၊ တခါထည်းပြောထားမယ် သွေးမရှိရင် မဆော့နဲ့နော် “ ခင်မောင်ဇော်ကလည်း ဘီယာအရှိန်လေးနဲ့ သတ္တိတွေကောင်းနေပြီး “ စိန်လိုက်ဗျာ“ “နီလာကော ဘယ်လိုလဲ“ နီလာက “ ရတယ်လေ လုပ်လိုက်“ သိပ်မကြာပါဘူး ဆရာမကြီး ဖြူဖြူမောင်က ပိုကာ စည်းကမ်းတွေပြောပြပြီး ဝိုင်းစပါတော့တယ်။ ……… ပထမဦးဆုံးဒေါင်းသွားသူက ခင်မောင်ဇော်(ခေါ်) မောင်ဇော်ပါ။

ကောင်မလေးသုံးယောက် ပွဲဦးထွက်မှာတင်စချွတ်ရပါတော့တယ်။ အိမ်နေရင်းမှို့ တခြားအပိုအစာလက်ဝတ်လက်စားတွေ နာရီတွေ ဘာမှဝတ်မထားတဲ့အတွက် … ပထမဆုံးစချွတ်ရတဲ့ အရာဟာ သူတို့ရဲ့ အပေါ်အင်္ကျ ီတွေဖြစ်သွားတာပေါ့။ အစ်မဖြစ်သူ မမနီလာအပါအဝင် ကောင်မလေး သုံးယောက် မဆိုင်းမတွပါပဲ သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ အိမ်နေရင်းတီရှပ်ကလေးတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ်။ အိမ်နေရင်း လျှော့ရဲရဲ ဘယာစီယာဟောင်းလေးတွေနဲ့ မလုံ့တလုံထိမ်းထားတဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ နို့လေးတွေကို ဘီယာအရှိန်တက်နေတဲ့ ခင်မောင်ဇော်တစ်ယောက် အားမနာတမ်းအငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေတယ်။ နီလာက “ကိုယ်တော်…. သိပ်ငမ်းမနေနဲ့ ဖဲထုတ်လည်း ကလားဖန်ထိုးဦး” လို့ပြောလိုက်မှ မောင်ဇော်ဖဲထုတ် ကိုကောက်ကိုင် ပြီးကုလားဖန်ထိုးလိုက်တယ်။ နီလာကပဲဆက်ပြီး “ ငါ့မောင် အဲလောက်နှာဘူးထတတ်မှန်း ငါအခုမှပဲသိတော့တယ် “ မောင်ဇော်က “မမကလည်း ဂန်ဒူးမှမဟုတ်တာ ယောင်္ကျားပဲ နည်းနည်းတော့နှာဘူးထမှပေါ့“ ဖြူဖြူမောင်က “ဟုတ်တယ် ယောင်္ကျားလေးပဲနည်းနည်းတော့နှာဘူးထမှာပေါ့ …. ဘယ်လိုလဲ မမတို့နို့တွေကြည့်လို့ကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ ”လို့ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ သူ့နို့နှစ်လိုးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဘရာစီယာပေါ်ကနေကိုင်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေး မောင်ဇော့်ကို ညှစ်ပြလိုက်တယ်။

ဝေဝေခိုင်က “စကားတွေသိပ်မများနဲ့ ဝိုင်းပြန်စမယ်” ဆိုတော့မှ ဝိုင်းပြန်စတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်ဒေါင်းသွားသူက နီလာပါ။… ဖြူဖြူမောင် ၊ ဝေဝေခိုင်နဲ့ မောင်ဇော်တို့ချွတ်ရပါပြီ ။ ဖြူဖြူမောင်နဲ့၊ ဝေဝေခိုင်တို့က မဆိုင်းမတွပါပဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီးသူတို့ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီလေးတွေကို ဖြေချလိုက်တယ်။ နောက်မောင်ဇော့် မျက်နှာဘက်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပါးလေးတွေသာဖုန်းအုပ်ထားတဲ့ ကျစ်လစ်လှပတဲ့ဖင်လုံးလေး တွေလှည့် တစ်ချက်နှစ်ချက်လောင် ဖင်တွေလှုပ်ပြပြီး သူတို့နေရာတွေမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ အဲဒိပြကွက်တွေကိုကြည့်ပြီးရင်မခုန်နိုင်တာကတော့ မောင်ဇော်ပါ … ဟုတ်ပါတယ် မောင်ဇော်ချွေးပြန်နေပြီး …. သူချွတ်ရတော့မယ်။. အပေါ်မှာဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ချွတ် ရတာယောင်္ကျာလေးတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့သူ့အတွက် ပြဿနာမဟုတ်…… ဒါပေမဲ့ …. မမနီလာဒေါင်းသွာတာ သူပစ်လိုက်တဲ့ပစ်ဖဲကိုစားပြီး ဒေါင်းသွားတာ။ အဲဒါကြောင့် ပြိုင်ပွဲစည်းကမ်းအရ သူ အဝတ်နှစ်ထည်ချွတ်ရတော့မယ်။ …..နောက်ပြီး အိမ်နေရင်းမှာ ဂျင်းဘောင်းဘီဝတ်ထားတာဆိုတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီလဲ ခံဝတ်မထားဘူး ……. သူ့တကိုယ်လုံးကို ဖုံးအုပ်ထားတာ ဒီတီရှပ်နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီရယ်ပါ။ ဒီနှစ်ခုစလုံးတခါထဲနဲ့ချွတ်လိုက်ရမယ် ဆိုတော့ မောင်ဇော်ချွေးပြန်တာပေါ့။ မူးနေတဲ့ဘီယာအရသာတောင် ဘယ်ရောက်သွားသည်မသိတော့။

မောင်ဇော်တစ်ခုကြံလိုက်တယ် …. ခပ်တည်တည်နဲ့ ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကလေးကို ပဲချွတ်လို့ဘေးမှာပုံထားလိုက်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင် ဖဲထုတ်ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။ အဲလိုလူလည်ကျလို့မရပါဘူး …. ဝေဝေခိုင်က “ကောင်လေး .. ဒါဘာလုပ်တာတုန်း၊ မင်းပစ်ဖဲကို နီလာစားပြီးဒေါင်းသွားတာလေ ” ၊ ဖြူဖြူမောင်က “အလှည့်ကျရင်မနွဲ့ကျစမ်းပေါ့ ကလေးရာ….. ဘောင်းဘီပါချွတ်လိုက်ပါ၊“ နီလာကလည်း “ ကဲမောင်ဇော် …. ဘောင်းဘီပါချွတ်ပေတော့ ၊ နင့်အလှည့်တုန်းက မောင်နှမချင်းတောင်မရှောင် ငါ့နို့ကို မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ်ငန်းထာားတာ” မောင်ဇော်ရှောင်မရတော့ပါ မတ်တမထရပ်ပြီးတော့ သူဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကိုကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဇစ်ကိုဆွဲချလိုက်ပါတော့တယ်။မောင်ဇော်တစ်ယောက် ကောင်မလေးသုံးယောက်ရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဝတ်လှစ်စလှစ်ဖြစ်သွားပါပြီ။ ကောင်းမလေးတွေရှေ့မှာတုန်းလုံးချွတ်ရတာဆိုတော့ ရှက်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် တောင်နေတဲ့လီးပြန်ကျသွားတယ်။ မောင်ဇော် သူ့ဖွားဖက်တော်လေးကို လက်နဲ့အုပ်ပြီးပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဝေဝေခိုင်က “ဘာ… အခုမှရှက်နေတာလဲ။ ……

ချွတ်စရာမကျန်တော့ရင် ဒေါင်းတဲ့လူ ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလိုက်လုပ်ရမှာနော်။” မောင်ဇော်ဘာမှပြန်မပြောလိုက်ပါ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီတစ်ခေါက်ဒေါင်းမဖြစ်မယ် မဟုတ်လို့ကတော့ မလွယ်ဘူး လို့မှတ်လိုက်တယ်။ ဆက်ဆော့တယ် ….. ကံအားလျှော်စွာပဲ မောင်ဇော်ဒေါင်းပါတော့တယ် ဖြူဖြူမောင့်ဆီက ပစ်ဖဲစားပြီးဒေါင်းတာပါ… မောင်ဇော်က “ ကဲ မမတို့ရေ အလှည့်ကျမနွဲ့ကျစတမ်းပေါ့…“ ကောင်မလေးသုံးယောက် သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ ဘယာစီယာချိန်ကလေးတွေကိုအသီးသီးဖြုတ်ချ လိုက်ကြတယ်။. မောင်ဇော် ….. နို့ခြောက်လုံးကို အငမ်းမရလိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကလဲ ဒုံးပျံကြီးတစ်စင်းကို ချက်ချင်းကိုပဲ အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်လာပါတော့တယ်။ ဖြူဖြူမောင်က “ငါ့ဆီက ပစ်ဖဲကို စားပြီးဒေါင်းတာဆိုတော့ ငါထပ်ချွတ်ရဦးမယ်” ဆိုပြီး မတပ်ရပ် … သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို လိပ်ပြီးချွတ်လိုက်တယ်။ ဟိုနေ့ကမှ နီလာအမွေးရိတ်ပေးထားခဲ့ ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်လေးက ပြောင်ရှင်းဝင်းလက်လို့နေတယ်။ မောင်ဇော် မျက်စေ့ ဖြူဖြူမောင့် အဖုတ်ကနေမခွာတော့ဘူး။ ဖြူဖြူမောင် ဝတ်လှစ်စလှစ်နဲ့ပဲ တင်ပျဉ်ခွေထိုင်လိုက်တယ်။

မောင်ဇော့မျက်စေ့ ကပ်ပါလာတယ်။ ဖြူဖြူမောင်က “ကောင်လေး မမြင်ဖူးဘူးလား….“ မောင်ဇော်က “ ဒါအပြင်မှာပထမဆုံမြင်ဖူးတာပဲ …“ နီလာက “နှာဘူးလေး …. ငါကုလားဖန်ထိုးပြီးပြီ ဝေတော့။နင့်ဟာကြီးကတရမ်းရမ်းနဲ့ ဖဲချပ်တွေနဲ့တိုက်မိဦးမယ်“ ဟုတ်ပါတယ် …… ကြီးမားရှည်လျားတဲ့မောင်ဇော့်လီးကြီး အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေတယ်။ ကောင်မလေး သုံးယောက်က လည်းအဲဒိလီးကြီးဆီက မျက်စေ့ကိုမခွာတော့ပါဘူး။ …… မောင်ဇော် ဖဲထုတ်ကောက်ကိုင်ပြီးဝေလိုက်တယ်။ မျက်စေ့ထဲမှာ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်လေးနဲ့ ကောင်မလေး(၃) ယောက်ရဲ့နို့တွေပဲမြင်နေတယ်။ ဝေပြီးဖဲချပ်တွေကောက်ကိုင်ရေလိုက်တော့ …. နီလာက “ဖဲဝေမှားတယ်ဟေ့…… ငါ့ဆီမှာ ၁၂ ချပ်ပဲရှိတယ်…. မောင်ဇော် ….. နင်တုတ်ပျက်ပြီ“ မောင်ဇော်က “ဟာ …တုတ်မိလည်း မမတို့ဆီမှာ ချွတ်စရာတစ်ခုပဲရှိတော့တဲ့ဟာကို့“ ဖြူဖြူမောင်က “ ကောင်လေး မင်းစိတ်တွေဘယ်ရောက်နေလဲ ဖဲတောင်မှားဝေရတယ်လို့ ….. မဖြစ်ပါဘူး ငါဒီကောင်လေးကို အကြောလျှော့ပေးမှရတော့မယ် “ ဆိုပြီး … ပြောပြောဆိုဆိုပဲ လွှတ်တော့မဲ့ဆဲဆဲ ဒုံးပျံကြီးလိုထောင်မတ်နေတဲ့ မောင့်ဇော့လီးကြီးကို သူ့လက်ဖြူဖြူနုနုလေးနဲ့ လာဆုပ်လိုက်ပါတယ်။ွဖြူဖြူမောင်ဆုပ်ထားတဲ့ မောင်ဇော့်လီးကြီးဟာ ငါးရံ့အရှင်တစ်ကောက်လိုပဲတစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ လက်ထဲမှာခုံနေတယ်။

ဖြူဖြူမောင်က အသာလေးဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ လီးထိပ်မှာအရည်ကြည်လေးတွေတောင် စို့လာတယ်။ ကျန်တဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လဲ ဖဲဝိုင်းကိုစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ မောင်ဇော့်ကို ဖြူဖြူမောင်ဂွင်းတိုက်ပေးတာကိုပဲစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတယ်။ မောင်ဇော်တစ်ယောက်လဲကတုန်ကရင်နဲ့ တင်ပြင်ခွေထားတဲ့ခြေထောက်တွေဖြေပြီး ခြေဆင်းချလိုက်တယ်။ ဝေဝေခိုင်က ” မောင်ဇော် နင်မိန်းခလေးတွေကို လုပ်ဖူးလား” မောင်ဇော်က ” ဟင့်အင်း မလုပ်ဖူးဘူး” ဖြူဖြူမောင်က ” ဝေဝေခိုင်ရေ ဒီနေ့ညတော့ ငါတို့နှစ်ယောက် သူတို့မောင်နှမကို ရှင်ပြုပေးလိုက်ကြရအောင် ဟေ့ ….” ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဘက်က မောင်ဇော့်ဂွေးဥကိုပါ ခပ်ဖွဖွကိုင်လိုက်ပြီး နှပ်ခမ်းချင်းလည်း ကပ်လိုက်တယ်။ …. တပြိုင်နက်ထဲပါပဲ ….. ဝေဝေခိုင်ကလည်း နီလာ့နို့တစ်လုံးကို ပါစပ်နဲ့အသာလေးစုပ်ယူကြီး ကျန်တဲ့နို့တစ်လုံးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ခတ်ဖိဖိလေးပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ နီလာ စိတ်တွေကြွလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မောင်ရှေ့မှာဆိုတော့ ရှို့တို့ရှန့်တန့်နဲ့… နီလာက “ဝေဝေခိုင်ရယ် နင်ကလည်း မောင်လေးရှေ့မှာဘာတွေလုပ်နေလဲမသိဘူး” ၁၀ မိနစ်ခန့်ကြာတဲ့အခါ ကောင်မလေး (၃) ယောက်နဲ့ မောင်ဇော်တစ်ယောက် တော်တော်အရှိန်ရနေပြီ။ ဖြူဖြူမောင်ကမောင်ဇော့လီးကိုစစုပ်နေပြီး မောင်ဇော်က ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ကို သဲကြီးမဲကြီးနှိုက်နေတယ်။

နီလာနဲ့ဝေဝေခိုင်လည်း တစ်ယောက်အဖုတ်တစ်ယောက် အပြန်အလှန်နှိုက်နေတယ်။ ဖြူဖြူမောင်က ကုတင်ဇောင်းမှာ ခြေတွဲလွဲချလို့ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး မောင်ဇော့လီကို အဖုတ်နဲ့တေ့ထားတယ်။ အဖုတ်နှုပ်ခမ်းတွေတလျှောက် အထက်အောက်စုန်ချည်ဆန်ချည် ၄ /၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ မောင်ဇော်မနေနိုင်တော့ဘူး ခါးလေးကိုကော့ပြီး အဖုတ်တဲကိုလီးအတင်းသွင်းတော့တာပဲ။ ဖြူဖြူမောင်က သူ့အဖုတ်လေးကို လက်ကလေးနဲ့ အုပ်ထားလိုက်ပြီး … ” ကောင်လေး နင်ငါ့ကိုအရင်မလုပ်နဲ့ ပါကင် ပါကင်ချင်း ငါတို့ကပေးလုပ်မလို့ နင့်အစ်မကိုနင်အရင်လုပ်” မောင်ဇော်က “ဟာ ကျွန်တော်တို့ ကမောင်နှမချင်းလေ” ဝေဝေခိုက်က ကြားဖြတ်ပြီး ” မောင်နှမချင်းတွေဘာတွေလုပ်မနေနဲ့ နင့်အစ်မကို နင်ပဲ ပါကင်ဖေါက်လိုက်” ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကိုယ်တုန်းလုံးဖြစ်နေတဲ့ နီလာ့ကို ကုတင်ပေါ်ခေါ်လာပြီး ပက်လက်ထားလိုက်တယ်။ နီလာက “ဖြစ်ပါ့မလားဟယ်” ဖြူဖြူမောင်က “မဖြစ်ဘူးဆိုတာမရှိပါဘူး..” မောင်ဇော်လည်း ခပ်ရွံ့ရွံ့နဲ့ပဲ နီလာ့နားကိုတိုးသွားတယ်။ နီလာကတော့ မျက်စေ့နှစ်လုံးစလုံး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။

ဖြူဖြူမောင်က နီလာ့နားမှာယှဉ်အိပ်ပြီး နီလာ့နို့တွေကိုစို့ပေးတယ် လက်တစ်ဘက်လည်း နီလာ့အစေ့လေးကို လက်ခယ်လေးနဲ့ ခပ်ဖိဖိလေးပွတ်ပေးနေတယ်။ ဝေဝေခိုင်က မောင်ဇော့် လီကိုလက်နဲ့အသေအချာကိုက်ပြီး နီလာ့အဖုတ်အဝမှာတေ့လို့ ဒေါင်လိုက် ၄ချက် ၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ နီလာ့အဖုတ်က အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။.. မောင်ဇော့်လီးထပ်လည်း ကျိန်းပြီး လီးကြီးက ခဏကထက်တောင်ပိုပြီးမာလာတယ်။ အကြောကြီးတွေကလည်း လီးကို နဂါးကြီးတစ်ကောင်ပတ်ထားသလို ဖေါင်းကြွလာတယ်။ ဝေဝေခိုက်က လီးကို နီလာ့အဖုတ်အဝမှာသေချာတေ့ပေးပြီး မောင်ဇော့်ကို “စလုပ်တော့ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် ….. နင့်အစ်မအော်ရင် ခဏနား ပြီမှပြန်လုပ်” အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့လီးကိုမောင်ဇော် နီလာ့အဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နီလာက လန့်ပြီး အကနဲတစ်ချက်အော်လိုက်တယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး မောင်ဇော် ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းသွင်းတယ် လီးဒစ် မြုတ်ရုံလောက်ပဲဝင်တယ်။ ရှေ့မှာ နံရံတစ်ခုက ကားထားတယ် လီးဆက်သွင်းလို့မရတော့ဘူး … ဒစ်မြုတ်ရုံလောက်ဝင်တာကိုက မောင်ဇော့အတွက် အရမ်းအရသာရှိနေပြီ နီလာ့အတွက်လည်း ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့အရသာတွေ အပြည့်။ ဒါပေမဲ့ လီးကဒီ့ထက်ဆက်ဝင်မလာတော့ နီလာအားမလိုအားမရဖြစ်လာတယ်။

နီလာက ” မောင်ဇော် … ဆက်သွင်းလေဟာနင်ကလည်း” ဖြူဖြူမောင်က ” ဟဲ့အဲဒါနင့် အပျိုမှေးခံနေလို့ဟဲ့ …. မောင်ဇော်ရေ ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးသာစောင့်ထိုးလိုက် အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်။ နီလာ နည်းနည်းနာမယ်နော် .သတိထား”..မိန်းမတစ်ယောက်ကို လက်တွေ့ကျကျလိုးဖူးတာ မောင်ဇော့်အတွက် ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပါ။ ဒါပေမဲ့ စာအုပ်တွေ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးသိဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေအရတော့ ပါကင်ကိုဘယ်လိုဖေါက်ရမယ်ဆိုတာ ကြားဖူးနားဝရှိထားပြီးသား… မောင်ဇော် သူ့လီးကိုသူ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဒစ်မြုတ်ရုံလောက် ၁၀ ချက်လောက်အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ နောက် အစ်မဖြစ်သူနီလာ့ အဖုတ်ထဲကထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေကိုလီးတစ်ချောင်းလုံး လိမ်းပစ်ပြီး အဖုတ်အဝကိုလီးတေ့လို့ အားနဲ့ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်တယ် နီလာအဖုတ်ထဲမှာ မျက်ခနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး အား လို့တစ်ချက်အော်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော့်လီးလဲတစ်ဝက်လောာက်အဖုတ်ထဲဝင်သွားတယ်။ ဖြူဖြူမောင်က ” မောင်လေး ….ပြန်မထုတ်နဲ့ ဆက်သွင်းလိုက် …. ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်း ” မောင်ဇော်ကလည်း ဖြူဖြူမောင်ပြောတဲ့အတိုင်း လီးကိုပြန်မထုတ်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းလိုက်တာ အဖုတ်ထဲလီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပါတော့တယ်…. နီလာက “နာလိုက်တာမောင်ဇော်ရယ်… နင့်ဟာကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ ” ဝေဝေခိုင်က “နာတာတွေ မနာတာတွေနောက်မှပြော နင်ပြီးရင်ငါတို့အလှည့်ကျန်သေးတယ် မောင်လေးမောင်ဇော်ရေ မင်းအစ်မ ကောင်းသွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်ကွာ” မောင်ဇော်လည်းလက်နှစ်ဘက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာသေချာထောက်ပြီး နီလာ့အဖုတ်ထဲနစ်ဝင်နေတဲ့ သူ့လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဒစ်နာရောက်တဲ့အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ကြည့်တယ် လီးမှာအရည်ကြည်လေးတွေနဲ့အတူ သွေးစသွေးနလေးတွေကပ်ပါလာတာတွေ့တယ်။

သူ့အစ်မက ပါကင်ပေါက်သွားပြီ။… လီးကိုအဖုတ်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်းတယ်။ အဖုတ်ရဲ့အတွင်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လီးနဲ့အတူလိပ်ပြီး အထဲဝင်သွားတယ်။ နောက်တစ်ခေါက်ပြန်ထုတ်တယ် အဖုတ်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေပြန်ပါလာတယ်။ မောင်ဇော် တဖြည်းဖြည်းမြန်လာတယ်။ နီလာကလည်း အောက်က တအင်းအင်းနဲ့ညီးနေတယ် ဖြူဖြူမောင်ကလည်း ပါးစပ်ကနီလာ့နို့နှစ်လုံးကို ပြန်လှန်တစ်လှည့်စီစို့နေပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့အဖုတ်သူနှုက်နေတယ်။ ဝေဝေခိုင်က မောင်ဇော့ရှေ့တည့်တည့်မှာလေးဖက်ထောက် ဖင်ကြီးကုန်းပြီး သူ့အဖုတ်ကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ပွတ်နေပြီး… “မောင်ဇော် ငါနင့်ကို ဖင်ကုန်းပြမယ် နင်ငါ့ဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး နင့်အစ်မနီလာကို အားရပါးရလိုးစမ်းဟာ ….” မောင်ဇော့်မျက်စိရှေ့မှာ ဝေဝေခိုင့်ဖင်ပြောင်ကြီးက ပြူးလို့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးတစ်ဝိုက်လည်း အရည်တွေတစ်လက်လက်နဲ့ … မောင်ဇော်တစ်ယောက်ဝေဝေခိုင့်ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း စိတ်တွေအရမ်းကြွလာတယ်။ နီလာ့အဖုတ်ကိုလိုးနေတဲ့ သူ့လီးကလည်း ပိုပြီးမာမာလာသလိုပဲ။ မောင်ဇော်တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ဒီလောက်မာတင်းနေအောင် တစ်ခါမှလီးမတောင်ဖူးဘူး… မောင်ဇော် စိတ်ရှိလက်ရှိ နီလာ့ကို လိုးပါတော့တယ်။ အချင် ၃၀ လောက်စောင့်ပြီးတဲ့အခါမှာ နီလာတစ်ယောက် “မောင်လေး .အား … အား …. ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် …အီး … မော်လေး .. မောင်ဇော်” ဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့မောင်ဇော့် ကျောပြင်တစ်လျှောက် ကုပ်ဆွဲရင်းတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလို့တစ်ချီပြီးသွားပါတော့တယ်။

မောင်ဇော်လည်း နောက်ထက် အချက် ၂၀ လောက်ခပ်သွက်သွက်ကလေးစောင့်လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေစိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲနေပြီး နီလာ့အဖုတ်ထဲ လရည်တွေပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားပါတော့တယ်။…မောင်ဇော်တစ်ယောက် နီလာ့ ကိုယ်ပေါ်ကနေခွာပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာပက်လက်လေးလှန်လိုက်တယ် တစ်ချီလိုးပြီးသွားပေမဲ့ သူ့လီးက သိပ်မကျသေးဘူး။ ထောင်မတ်မနေတာပဲရှိတာ။ ဝေဝေခိုင်က လီးမှာပေနေတဲ့ အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ လရည်တွေကို တစ်ရှူးစလေးနဲ့ သေသေချာချာသုပ်ပေးနေတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကသုပ်ရင် ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂွေးဥလေးကိုဆွပေးလိုက်၊ ဂွင်းထူသလိုလုပ်ပေးလိုက်နဲ့ ဆိုတော့ မောင်ဇော့်လီးလည်း သိပ်မကြာလိုက်ဘူး ပြန်ပြီး ရာနှုံးပြည့် ထောင်မတ်လာတာပဲ …… လီးထောင်လာတော့ ဝေဝေခိုင်က လီးထိပ်ကလေးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာသယာငုံတယ်။ လျှာလေးနဲ့ ဒစ်ကိုပတ်ပြီး ကစားတယ်။ …. မောင်ဇော် ကျဉ်တက်သွားပြီး ပါးစပ်က အ … အ … လို့တောင်အော်ယူရတယ်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတွေ ပြန်စုလာတယ်။ ဖြူဖြူမောင်က ” ငါတို့အလှည့်တော့ရောက်ပြီ …. မောင်လေးမောင်ဇော်ရေ မင်းကို ရည်ရည်လည်လည် ဖီးဖြစ်သွားမောင် မမတို့နှစ်ယောက်ဝိုင်းပြုစုပေးမယ်။” လို့ပြောပြီး မောင်ဇော့ရဲ့ လူပျိုနို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးကို မရမကအတင်းပဲ သွားလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက်တယ်။

လက်တစ်ဘက်ကလည်း ကျန်တဲ့မောင်ဇော့နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးနဲ့လက်မနှစ်ဘက်ညှပ်ပြီး ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။. မောင်ဇော့်ခင်ဗျာလည်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အောက်ပိုင်းမှာ လီးစုပ်တဲ့အရသာ ကျန်တစ်ယောက်က နို့သီးလေးတွေကို ပွတ်ချေကိုက်ဆွဲပေးတဲ့အရာ အရသာတွေကို တပြိုင်နက်ထဲခံစားပြီး သူ့လီးကြီး ဟာ သံချောင်းကြီးအလား မာတောင်လာပါတော့တယ်။ ဖြူဖြူမောင်က “ဝေဝေခိုင်ရေ ငါအရင်ခံချင်တယ်ဟယ် နင်နောက်မှခံနော်” လို့လှမ်းပြောလိုက်တယ် ဝေဝေခိုင်ကလည်း ” ရပါတယ် ငါပါရမီဖြည့်ပေးတာပေါ့” ဆိုပြီး စုပ်နေတဲ့ မောင်ဇော့လီးကိုပြန်လွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဖြူဖြူမောင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒတောင်နှစ်ချောင်းနဲ့ထောက်၊ ဖင်ကုန်းပြီး ခါးလေးကိုညွှတ်ထွားလိုက်တယ် ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးနဲ့ အမွေးကင်းစင်တဲ့ အဖုတ်ညိုစိမ့်စိမ့်လေးဟာ မောင်ဇော့ကို လက်ယက်ခေါ်နေသလိုပဲ။ …. မောင်ဇော်လည်း ဖြူဖြူမောင် ကုန်းထားတဲ့ဖင်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးကိုအဖုတ်အဝမှာတေ့လို့ အသားကုန်စောင့်ချလိုက်တာ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဖုတ်ထဲဝင်သွားပြီး …… ဖြူဖြူမောင်တစ်ယောက် “အား … မောင်လေးရယ်။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟဲ့ ငါ့အဖုတ်တော့ကွဲတော့မှာပဲ …။

” ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ဆွဲထုတ်နော်” မောင်ဇော် ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်စွဲထုတ်တယ်။ အဖုတ်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လိပ်ပြီး ပါလာတယ်။ နောက် ဒစ်နားရောက်တော့မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်းတယ်။ ခုနက စူထွက်လာတဲ့ နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လိပ်ပြီး ပြန်ဝင်သွားတယ်။ … အဲလို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက်လုပ်ပြီးတော့ မောင်ဇော့်လက်နှစ်ဘက်ကို ဝေဝေခိုင်က ကိုင်ပြီး လေးဘက်ကုန်းထားတဲ့ ဖြူဖြူမောင့်နို့နျစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်ခိုင်းတယ်။ မောင်ဇော်လည်း ခပ်ကုန်းကုန်းအနေအထားလေးအတိုင် းခပ်သွက်သွက်လေးစောင့်ပေးတယ်။. ဝေဝေခိုင့်လက်တစ်ဘက်ကလည်း ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ မောင့်ဇော့လချောင်းကြီးနားကဂွေးဥကလေးကို ကစားပေးနေတယ်။ ဝဝေခိုင်က “မောင်ဇော် … မောင်လေး။ မိန်းမတွေကို လိုးတယ်ဆိုတာ အသွင်းအထုတ်မြန်မြန်လုပ်ဖို့ထက် တိုင်ပင် မှန်ဖို့လိုက်တယ်။ ပြောချင်တာက ဒီလိုကွာ အဖုတ်ထဲကို လီးအဝင်အထွက်တစ်ခါလုပ်လို့ တစ်စက္ကန့်ကြာတယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ခါ အဝင်အထွက်လုပ်တိုင်းလည်း တစ်စက္ကန့်စီကြာဖို့လိုတယ်။”

“အေးဟုတ်ပြီ အဲလို တိုင်ပင် မှန်မှန်လေးလုပ်ပေး” မကြာသေးခင်အချိန်ပိုင်းကလေးကမှ လိုးတယ်ဆိုတာကို လက်တွေ့ကျကျ နှဖူးတွေဒူးတွေ့လုပ်ဖူးတဲ့မောင်ဇော်တစ်ယောက် … ပထမတစ်ကြိမ်ထဲမှာတင် ကောင်မလေး ၃ ယောက်ကို တစ်ဆက်ထဲလိုးခွင့်ရလိုက်ပါတော့မယ်။ အခုလည်းဒုတိယမြောက်တစ်ယောကို လိုးနေပြီ … မောင်ဇော် တိုင်ပင် မှန်မှန်လေးလိုးပေးလိုက်တဲ့အတွက် ဖြူဖြူမောင်တစ်ယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်ဖို့ အတွက် ဒီဂရီတွေဟာ ဒီရေတွေအလား တရိတ်ရိတ်တက်လာပါတယ်။ ဖြူဖြူမောင် ဒီဂရီတွေတက်လေလေ….အဖုတ်ထဲကဖြစ်ညှစ်ဆွဲသလိုဖြစ်ပြီး မောင်ဇော်လည်း ကောင်းလေလေ… စောင့်ချက်တွေလည်း အားပါပြီးမြန်လေလေဖြစ်လာပါတယ်။

ဖြူဖြူမောင်က ” မောင်ဇော် ခဏရပ်ဦး ငါဒီပုံစံနဲ့ပြီးတာမကြိုက်ဘူး ပက်လက်လေးပြီးချင်လို့” ဆိုပြီး ဖင်ကုန်းထားရာကနေ ကိုယ်ကိုလှဲချလိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တယ် မောင်ဇော်လည်း ချက်ချင်းပဲ အပေါ်ကတက်ခွပြီး လှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ အဖုတ်ထဲကိုလီးပြန်ထည့်ပြီး တိုင်ပင် မှန်မှန်လေးလိုးပါတော့တယ်။ မောင်ဇော်လိုးပြီးသွာားလို့ မှိန်းနေတဲ့နီလာကလည်း ပြန်လန်းဆန်းလာပြီး ဖြူဖြူမောင့်နို့တစ်ဘက်ကို ပါးစပ်နဲ့စို့ နောက်နို့တစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်ပေးနေပါပြီ …. အချက်သိပ်များများတောင်မလိုးလိုက်ရပါဘူး ဖြူဖြူမောင်တစ်ယောက် တွန်းလိန်ကောက်ကွေးလို အား… အိုး…. အိုး … မောင်ဇော် … မောင်လေး မမပြီးပြီ … ပြီးပြီး … အား …. ဟား … အား … ဆိုပြီး့မောင်ဇော့ လက်မောင်နှစ်ဘက်ကို အသားကုန်ဆုပ်ထားလို့ ပြီးသွားပါတော့တယ် မောင်ဇော်လည်း ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ရဲ့ ညှစ်အားတွေရယ်။ ဝေဝေခိုင်က နောက်ကနေ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ကစားပေးနေတာတွေရယ်ကြောင့် မရှေးမနှောင်းဆိုသလို မမ … အား …. အား … မမ .. ဆိုပြီး ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ထဲကိုလရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။…ပြီးး